‘IK VOEL ME ONTZETTEND GEWAARDEERD’

Sylvia Bolleman heeft een wereldbaan, vindt ze. Geen dag is hetzelfde en ze voelt zich ontzettend gewaardeerd. Maar ze is wel erg druk. Net als een grote meerderheid van al het onderwijsondersteunend personeel, zo wijst onderzoek uit.

FNV Overheid heeft samen met de andere vakbonden AOb, CNV en FvOv een peiling uitgevoerd onder onderwijsondersteunend personeel in het voortgezet onderwijs. Ruim 1.100 mensen uit alle OOP-geledingen vulden de vragenlijst in. Meer dan 80 procent gaf aan zich gewaardeerd te voelen, maar ook te weinig tijd te hebben om hun werkzaamheden te doen omdat er te veel werk is of doordat zij ingezet worden voor andere werkzaamheden. Ook zouden veel OOP’ers graag meer inspraak hebben in hun werkzaamheden, zoals de invulling van hun jaartaak. Over de inschaling zijn de meningen verdeeld. De ene helft is tevreden, de andere helft is ontevreden. Als het om vergoedingen voor overwerk gaat, geeft één op de drie medewerkers aan ontevreden tot zeer ontevreden te zijn.

Brug slaan

Sylvia Bolleman is coördinator Onderwijs en Arbeidsmarkt op de Regionale scholengemeenschap Goeree-Overflakkee (RGO) in Middelharnis. Dat doet ze sinds april 2019, het moment waarop de school subsidie kreeg om binnen de vmbo-tak leerlingen enthousiast te maken voor een baan in de techniek. ‘Mijn taak is een brug te slaan tussen de kinderen en de arbeidsmarkt’, vertelt ze. ‘Dat doe ik niet alleen; ik ben meer van het mede mogelijk maken. Daarom onderhoud ik waar mogelijk nauwe contacten met de docenten, de schoolleiding, ondernemers en iedereen die me verder nog kan helpen bij de invulling van mijn taak.’

Ze heeft ‘een wereldbaan’, zegt ze. ‘Veel afwisseling, maar ook veel pionieren omdat het een nieuwe functie is. Er was geen blauwdruk van. Ik mag naast het programmamanagement van de technieksubsidie meewerken aan een nieuwe “ontmoetingsplaats” binnen de school: met een beursvloer, kantoren en vergaderruimtes voor en door ondernemers. Dat zijn overigens niet keihard mijn exclusieve successen, want we doen het met elkaar.’

‘Hoewel het subsidieprogramma alleen voor het vmbo bedoeld is, kijken we stiekem toch ook naar de andere studierichtingen’, vervolgt ze. ‘Havisten en vwo’ers kunnen immers ook in de techniek terecht komen, al dan niet op kantoor. Dan is het goed als ze kennis hebben gemaakt met de praktijk en weten wat bijvoorbeeld een warmte-krachtkoppeling is.’

Niet klagen

Ze heeft niet alleen een wereldbaan, ze voelt zich ook zeer gewaardeerd. ‘Ik werkte hier nog geen week toen mijn leidinggevende, de directeur vmbo, me al een compliment gaf. Dat voelde als meer waardering dan ik de vijftien jaar daarvoor had gevoeld in mijn baan bij de gemeente. Niet dat ik daar helemaal geen waardering voor mijn werk kreeg, maar het voelde anders. Waardering kan namelijk ook in hele kleine dingen zitten. Bijvoorbeeld door iemand het gevoel te geven dat je een bepaalde klus samen gaat klaren.’

Ook over haar inkomen zal niemand haar horen klagen. ‘Ik verdien natuurlijk meer…’, zegt ze lachend. ‘Het inkomen past bij het werk dat ik doe. Goed is goed, en op mijn school zitten stafmedewerkers allemaal in de zelfde functieschaal. Verder vind ik salaris niet belangrijk. Veel belangrijker vind ik de vrijheid hebben om te kunnen doen wat goed is. Mijn leidinggevende geeft me veel vrijheid. Hij remt me niet.’

Luisterend oor

Tijdens de coronacrisis verplaatste haar werkplek zich noodgedwongen naar haar huis, en thuiswerken doet ze deels nu nog steeds. ‘Dat maakt het wel moeilijker om mijn grenzen te bewaken’, zegt ze. ‘En ik werk al meer dan de 28 uur waarvoor ik een aanstelling heb. Hier voer ik nu gesprekken over met mijn leidinggevende. Ik wil geen uitbreiding van mijn aanstelling, maar ook geen extra taken meer. Ik wil ook nee kunnen zeggen. De oplossing laat langer op zich wachten dan ik zou willen, maar we zijn in ieder geval in gesprek. Dus als ik aan de bel trek, is er een luisterend oor. Dat is fijn.’