COLUMN
ODE AAN DE STERKE VROUW
HANAN
Bij het onderscheiden van jubilerende vakbondsleden viel FNV-bestuurder Hanan Yagoubi iets op: veel vrouwen die in de tijd toen ze gingen trouwen nog moesten stoppen met werken, zijn ook na het overlijden van hun man vakbondslid gebleven. Haar gesprekken met deze vrouwen inspireerden Hanan tot het schrijven van onderstaande column.
In de maanden september en oktober feliciteerde FNV Rotterdam/Rijnmond 1.683 trouwe vakbondsleden met hun jarenlange FNV-lidmaatschap. Aan mij de eer om dit jaar de jubilarissen toe te spreken. Samen met onze fantastische kaderleden gaf ik ze een speld, een oorkonde of een bronzen beeld als blijvend aandenken aan trouw aan de bond.
Opvallend was dat 75 onderscheidingen in ontvangst werden genomen door vrouwen van overleden FNV-leden. Ter ere van hun echtgenoot zijn zij de vakbondscontributie blijven betalen. Hun de hand mogen schudden was erg emotioneel. Het gemis was zichtbaar, maar ook mooie herinneringen kwamen naar boven. Vol trots vertelden de vrouwen over het werk van hun man en hoe belangrijk het FNV-lidmaatschap was voor zowel hem als voor haar.
Niet alleen de liefde tussen twee mensen, maar ook het lidmaatschap van de FNV wordt als eeuwige verbintenis gezien. En dat is het ook. Alle jubilarissen die ik heb gesproken vertelden vol trots over hun FNV-lidmaatschap en de verbintenis die ze met onze bond op vroege leeftijd zijn aangegaan. Ze hebben nooit getwijfeld. De FNV voelde voor hen als familie.
Helaas niet alle jubilarissen konden persoonlijk naar de bijeenkomsten komen. Daarom heb ik samen met twee van mijn kaderleden onder anderen de 101 jaar oude mevrouw Bierhuizen bezocht. Ook zij heeft ook na het overlijden van haar man zestien jaar geleden de vakbondscontributie gewoon doorbetaald.
Meneer Bierhuizen werkte tot aan zijn pensioen bij het AD. Mevrouw Bierhuizen heeft tot aan haar huwelijk ook gewerkt. Ze maakte luxe inpakdozen voor winkels. Daarna heeft ze vijf kinderen grootgebracht. Die zijn alle vijf succesvolle ondernemers geworden, vertelde ze vol trots.
Mevrouw Bierhuizen vertelde ook op zeer gedetailleerde wijze over wat ze heeft meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog, alsof het gisteren gebeurd is. Bij het grote bombardement van Rotterdam door de Duitsers aan het begin van de oorlog sloegen de bommen gelukkig niet in op hun huis aan de Rembrandtstraat. Wel brak de waterleiding open waardoor het water dagenlang bleef spuiten. Dat was achteraf maar goed ook, want alles stond in brand.
Ze vertelde tevens over de wederopbouw na de oorlog en vooral over de veerkracht van de Rotterdammers. Veerkracht die nog steeds te zien is in haar mooie twinkelende ogen. Indrukwekkend.
Mevrouw Bierhuizen is een echte levensgenieter en maakt er elke dag iets moois van. Hierboven lichtte ik haar er even uit, want ze maakte indruk op me. Als mens, maar vooral als een sterke vrouw. Een van de vele sterke vrouwen die, zo ging dat in die tijd, moesten stoppen met werken toen ze gingen trouwen. Maar ze stopten niet met het ondersteunen van de idealen van hun mannen, ook hun idealen. Ze deden het samen, voor en ook na de dood.
Het was voor mij heel bijzonder om deze vrouwen met karakter te mogen feliciteren. Ik voelde ook de band, met het verleden, met de FNV, met vrouwen die sterk durven staan. Mooi dat een vakbond ook dat met mensen doet.