WENSEN VOOR DE PUBLIEKE SECTOR (5)

Juist in de publieke sector zouden de mensen die er werken een brede afspiegeling van de samenleving moeten zijn, vindt Gissella Arends. Stimuleer dat dan ook! Zo heeft ze meer wensen voor de sector waarin ook zij zelf werkt.

Het is de hoogste tijd dat we de publieke sector weer in haar oorspronkelijk kracht zetten, vindt vakbond FNV. Dus dat de overheid weer grip krijgt op publieke diensten en dat de werkenden in de publieke sector weer de waardering krijgen die ze verdienen (zie ook het artikel De Toekomst is Publiek elders in dit magazine). Met het oog op de komende kerst en nieuwjaar vroegen we diverse kaderleden van FNV Overheid naar hun wensen voor een betere toekomst voor zowel zichzelf als voor hun sector.

Gissella Arends is kaderlid van FNV Publiek Belang en adviseert als zzp’er gemeenten op het vlak van sport en bewegen:

‘Het op afstand plaatsen van publieke voorzieningen heeft voor niemand winst opgeleverd. Voor geen enkele burger en voor geen enkele overheid. Een actueel voorbeeld: de zwembaden. De kaartjes zijn door de energiecrisis duurder geworden, maar de gemeenten houden zich afzijdig. Met als gevolg dat minder mensen komen zwemmen, wat niet goed is voor hun gezondheid waardoor meer mensen met problemen thuis komen te zitten. Nog zoiets: sport en sportverenigingen. Maar ook toneel-, bingo- en desnoods breiverenigingen. Het is belangrijk dat je als gemeente stimuleert dat ook mensen met een kleine beurs daarvan kunnen profiteren. En jongeren. En ouderen. Maar ook andere doelgroepen die het maar niet lukt om aan te haken in de maatschappij. Doe je dat niet, dan gaat dat ten koste van de geestelijke en lichamelijke gezondheid van al deze mensen. Of je creëert bijvoorbeeld groepen hangjongeren, met alle bijkomende consequenties voor de mensen in de omgeving daarvan.’

Talloze behoeften

‘Wat ik maar wil zeggen: er leven talloze behoeften waarin de overheid zou moeten voorzien. En bijna al die behoeften zijn afhankelijk van de beschikbaarheid van geld. Maar niet alleen dat. Er kan ook al heel veel bereikt worden als gemeenten meer out of the box te durven denken. Door strategische allianties te sluiten met die zwembaden, sport- en andere verenigingen en wie al niet meer. Haak aan bij goede initiatieven waar zij mee komen. Stimuleer bewegingsprogramma’s, liefst voor langere tijd. Want al die kortlopende trajecten – bühne-subsidies worden ze ook wel genoemd, omdat ze vooral voor de bühne zijn – zetten echt geen zoden aan de dijk. Met drie keer goedkoop sporten of zwemmen om daarna de volle mep te moeten betalen, houd je mensen met een laag inkomen echt niet vast. En al helemaal niet als er geen nazorg is. Continuïteit is een absolute voorwaarde.’

‘In omgekeerde richting werkt het inmiddels ook al bijna niet meer. Omdat de overheid onvoldoende stuurt en stimuleert, zijn er bij al die verenigingen ook vrijwel geen mensen te vinden die zich voor de publieke zaak willen in zetten. Dus als een gemeente zélf dan toch eens met een plan of initiatief komt, dan zijn er onvoldoende mensen om dat te kunnen dragen. Zo versterkt de neerwaartse spiraal zichzelf.’

Goede arbeidsvoorwaarden

‘Om maar door te gaan op het onderwerp geld: er zijn in de sector sport en bewegen nauwelijks cao’s. Zonder goede arbeidsvoorwaarden is het lastig goede mensen aan je te binden. Dan staat er bijvoorbeeld maar één medewerker in de sportschool, omdat het én goedkoop moet én er daardoor ook nauwelijks mensen te vinden zijn. Gevolg: gevoelens van onveiligheid bij zowel de medewerkers als de sporters, waardoor er opnieuw meer mensen afhaken.’

‘Ik wil afsluiten met een voor mij persoonlijke speerpunt. Er is grote behoefte aan mobiliteit in de sector sport en bewegen. Nu zie je dat mensen afhaken omdat ze zich niet kunnen ontwikkelen en doorgroeien. Of ze krijgen te maken met leeftijdsdiscriminatie. Er wordt al snel geoordeeld dat iemand vanwege zijn of haar leeftijd “niet fit genoeg” zou zijn. Gelukkig heb ik hier zelf nog niet mee te maken gehad, omdat ik als 50-jarige zelfstandige nog steeds vooral wordt ingehuurd op basis van mijn ervaring. Maar om mij heen zie ik het gebeuren. Terwijl de mensen in juist de publieke sector, of dat wat ooit tot de publieke sector werd gerekend, een brede afspiegeling van de samenleving zouden moeten zijn.’